Proizvodi

Nekoliko analoga gvanozina, tj. aciklovir (i njegov oralni predlijek valaciklovir), penciklovir (u njegovom oralnom obliku predlijeka, famciklovir) i ganciklovir, naširoko se koriste za liječenje herpesvirusa [tj. herpes simplex virus tipa 1 (HSV-1) i tipa 2 (HSV-2), Varicella-zoster virus (VZV) i/ili humani citomegalovirus (HCMV)] infekcije.Posljednjih godina razvijeno je nekoliko novih analoga gvanozina, uključujući 3-člane ciklopropilmetil i -metenil derivate (A-5021 i synguanol) i 6-člane D- i L-cikloheksenilne derivate.Djelovanje acikličkih/karbocikličkih analoga gvanozina utvrđeno je protiv širokog spektra virusa, uključujući HSV-1, HSV-2, VZV, HCMV, kao i humane herpesviruse tipa 6 (HHV-6), tipa 7 (HHV- 7) i tip 8 (HHV-8), te virus hepatitisa B (HBV).Utvrđeno je da su novi analozi gvanozina (tj. A-5021 i D- i L-cikloheksenil G) posebno aktivni protiv onih virusa (HSV-1, HSV-2, VZV) koji kodiraju za specifičnu timidin kinazu (TK), što sugerira da njihova antivirusna aktivnost (barem djelomično) ovisi o fosforilaciji virusom izazvane TK.Izraženo antivirusno djelovanje također je primijećeno s A-5021 protiv HHV-6 i s D- i L-cikloheksenilom G protiv HCMV i HBV.Antivirusno djelovanje acikličkih/karbocikličkih nukleozidnih analoga moglo bi se znatno pojačati mikofenolnom kiselinom, snažnim inhibitorom inozin 5'-monofosfat (IMP) dehidrogenaze.Novi karbociklički analozi gvanozina (tj. A-5021 i D- i L-cikloheksenil G) obećavaju, ne samo kao antivirusni agensi za liječenje herpesvirusnih infekcija, već i kao antitumorski agensi za kombiniranu gensku terapiju/kemoterapiju raka, pod uvjetom da je (dio) tumorskih stanica transduciran virusnim (HSV-1, VZV) TK genom.